KAYBEDENLER VE KAZANANLAR !
27 Temmuz 2020, Pazartesi 18:51 Ve aylardır cevabını bekleyen soru malesef içimizi acıtacak bir cevapla karşılığını buldu... Düştük! Siyasetçisiyle, bürokratıyla, gazetecisiyle, yerel yöneticisiyle hep birlikte düştük.
Aylardır konuşuldu, konuştuk… Üzerine vazife olan da konuştu, olmayan da.
Reel bir bakış açısıyla yaptığı eleştirilerle yol gösteren de oldu, kendi cephesinden değerlendiren de, verilen rolü oynayan da!
Elbette ki avucunu ovuşturanlar var; her kötü sonla biten filmlerin kötü adamlarının yaptığı gibi!
Elbette ki menfi duygularının esiri olmaktan gözleri kör olmuşların keyfi gıcır !
Fakat olan yine memlekete oldu.
Olan yine kalbi ‘Malatya Malatya’ ritmiyle atanlara oldu.
Uykusuz kaldılar, huzurları bozuldu, dünyaya küsüp kabuklarına çekildiler, uzun muhasebelerle nerede yanlış yapıldığına dair günlerce kafa patlattılar.
Günün sonunda üzüldüler ve derinden hissettiler kaybettikleri şeyin acısını.
2006 yılında Gaziantep’te ayak oyunlarıyla küme düştüğümüzde hissetmiştim bu duyguları.
Henüz 23 yaşındaki birisinin idrakinde zorlandığı yoğun bir hissiyat ve hayal kırıklığıyla dönmüştüm evime. Açıkçası aynı filmi bir kez daha izlemek çok ağırıma gitti.
İnanın. 'yeter ki Adil Gevrek gitsin de küme düşelim' diyen çapsızları zerre takmadım, inanın takımın Avrupa'da ya da düşme hattında olmasına bakmaksızın sırf menfat temin edemedikleri için her fırsatını bulduklarında saldıranlar umurumda bile olmadılar.
Fakat, Malatyalılığına ve adamlığına toz kondurmadığım kişilerin göz göre göre gelen kötü sona müdahele etme konusundaki isteksiz tavırları beni derinden üzdü.
Bazıları şunu anlamakta zorlandı ya da anlamak istemedi...
Aslolan kulüp, Adil Gevrek demek Yeni Malatyaspor demek değil...
Bugün var yarın yok...
Ama kulüp düşerse, bir daha ne futbolu konuşabiliriz ne de eleştirebileceğimiz bir başkan bulabiliriz. Anlamadı bunu gözünü ve yüreğini hırs bürümüşler, anlatamadık!
Aylardır konuşuldu, konuştuk… Üzerine vazife olan da konuştu, olmayan da.
Reel bir bakış açısıyla yaptığı eleştirilerle yol gösteren de oldu, kendi cephesinden değerlendiren de, verilen rolü oynayan da!
Elbette ki avucunu ovuşturanlar var; her kötü sonla biten filmlerin kötü adamlarının yaptığı gibi!
Elbette ki menfi duygularının esiri olmaktan gözleri kör olmuşların keyfi gıcır !
Fakat olan yine memlekete oldu.
Olan yine kalbi ‘Malatya Malatya’ ritmiyle atanlara oldu.
Uykusuz kaldılar, huzurları bozuldu, dünyaya küsüp kabuklarına çekildiler, uzun muhasebelerle nerede yanlış yapıldığına dair günlerce kafa patlattılar.
Günün sonunda üzüldüler ve derinden hissettiler kaybettikleri şeyin acısını.
2006 yılında Gaziantep’te ayak oyunlarıyla küme düştüğümüzde hissetmiştim bu duyguları.
Henüz 23 yaşındaki birisinin idrakinde zorlandığı yoğun bir hissiyat ve hayal kırıklığıyla dönmüştüm evime. Açıkçası aynı filmi bir kez daha izlemek çok ağırıma gitti.
İnanın. 'yeter ki Adil Gevrek gitsin de küme düşelim' diyen çapsızları zerre takmadım, inanın takımın Avrupa'da ya da düşme hattında olmasına bakmaksızın sırf menfat temin edemedikleri için her fırsatını bulduklarında saldıranlar umurumda bile olmadılar.
Fakat, Malatyalılığına ve adamlığına toz kondurmadığım kişilerin göz göre göre gelen kötü sona müdahele etme konusundaki isteksiz tavırları beni derinden üzdü.
Bazıları şunu anlamakta zorlandı ya da anlamak istemedi...
Aslolan kulüp, Adil Gevrek demek Yeni Malatyaspor demek değil...
Bugün var yarın yok...
Ama kulüp düşerse, bir daha ne futbolu konuşabiliriz ne de eleştirebileceğimiz bir başkan bulabiliriz. Anlamadı bunu gözünü ve yüreğini hırs bürümüşler, anlatamadık!