Akçadağlılara Bir Dokunduk, Bin Ah İşittik!

Zaman zaman insan bir ilçeye uğrar, sokaklarında yürür, çarşısında oturur, bir çay içer ama ayrılırken yüreğinde bir ağırlık hisseder.
İşte Akçadağ ziyareti bende tam da bu duyguyu bıraktı. Güzel insanları, bereketli toprakları, kömbesiyle pilavıyla damak çatlatan mutfağı…

Ancak tüm bu güzelliklerin ardında biriken öfke, kırgınlık ve hayal kırıklığı da görülmeyecek gibi değildi.

İlçe ilçe dolaşıp memleketin nabzını tutmaya çalışıyoruz. Bu kez durağımız Malatya’nın Akçadağ ilçesiydi.

Gittiğimiz her yerde insanlar biraz dertli, biraz umutsuz ama hala beklentilerini dile getirmekten vazgeçmiş değiller. Akçadağ’da ise bu sesler biraz daha yüksek, biraz daha öfkeli çıkıyor.

6 Şubat depreminin üzerinden iki yıla aşkın süre geçti ama Akçadağ hala o büyük yıkımın enkazını sadece fiziksel değil, ruhsal anlamda da taşıyor. Gönül isterdi ki bu yaraları hızlıca saralım.

Ama görünen o ki, vatandaşın yarasına pansuman olacak ne bir el uzanmış ne de bir söz söylenmiş.

Konuştuğumuz hemen her esnafın dilinde eski milletvekili Öznur Çalık vardı. “Defalarca Çalık'ı çok arıyoruz ifadelerini dinledik. Yeni dönemde ise sadece Bülent Tüfenkci’nin ilçeye az da olsa kulak verdiği dile getirildi.
Geriye kalan milletvekilleri içinse “Seçimden sonra bir daha uğramadılar,” serzenişi hakim. Kırsalda yaşayan vatandaşlar özellikle bu ilgisizlikten şikayetçi.

“Akçadağ beş mahalleden ibaret değil,” diyorlar. Bu cümle aslında çok şey anlatıyor temsil edilmeyen, görülmeyen, duyulmayan bir ilçenin haykırışı gibi.

Belediye Başkanı Hasan Ulutaş’ın çalışmaları ise halk nezdinde karşılık bulmuş gibi görünüyor.

“Başkan çalışıyor ama...” ile başlayan cümlelerin sonu genellikle yarım kalmış köy evleri ve geciken projelere bağlanıyor.

Yani takdir var ama sabır tükenmek üzere. Özellikle köy evlerinin inşasında ciddi eksikliklerin olduğu, teslimatların yavaş ilerlediği ve vatandaşın bir kış daha geçirecek güçte olmadığı ifade ediliyor.

Bir de yeni çarşı meselesi var.

Teslimatlar gecikmiş, esnaf mağdur. Bu durum ekonomik olarak zaten zorlanan küçük işletmeleri iyice bunaltmış. Üstüne bir de zirai don darbesi yemiş kayısılar… Moral yerlerde.

En çarpıcı serzenişlerden biri ise şu oldu: “Seçim bitti, milletvekili bir daha kırsala uğramadı.” İlçe sadece beş merkez mahalleden ibaret değil elbette, ama kırsal tamamen unutulmuş gibi. Bu kırgınlık, önümüzdeki dönemde siyasi tercihlerde farklı sonuçlar doğurabilir gibi görünüyor.

CHP’ye oy verme ihtimali dillendiriliyor artık açık açık.

Bizi en çok düşündüren ise bu kadar parçalanmış, kırgın ve beklenti içinde bir ilçe görüntüsüydü. Ancak her karanlık tablonun içinde bir renk vardır derler ya, Akçadağ’da da bu renk bir pizzada saklıydı.

Evet, yanlış duymadınız: pizza 

Kömbe ve meşhur Akçadağ pilavının ardından, Belediye sosyal tesislerinde üretilen pizzaya ilginin her geçen gün arttığını görmek bizi hem şaşırttı hem gülümsetti.
Türk mutfağına ait olmayan bu lezzet, Akçadağ’ın kendine has dokunuşuyla farklı bir boyuta taşınmış. İnce hamuru, uygun fiyatı ve beklenmedik lezzetiyle pizzanın adı artık Akçadağ’la birlikte anılmaya başlamış.

Hatta şehir merkezinden gelenlerin dahi bu pizzayı tatmak için Akçadağ’a uğradığını öğrenmek, gastronomik anlamda ilçenin yeni bir hikaye yazabileceğini düşündürdü.

Akçadağ, derin sorunlar ve çözülemeyen yaralarla boğuşsa da, içindeki potansiyeli ve samimiyetiyle hala ayakta durmaya çalışıyor. Bir dokunduk, bin ah işittik…

Umarım önümüzdeki günlerde hem hizmette hem de sosyal hayatta bu güzel ilçeden daha çok güzel haberler gelir. Çünkü Akçadağ, sadece coğrafi değil, kültürel ve ekonomik olarak da çok değerli bir ilçemiz..

Bayram Güder